Za nami IV Sopockie Sympozjum
dotyczące tym razem tematu "Zagadnienia więzi, zaufania i zaangażowania a
zachowania ryzykowne młodzieży. Profilaktyka i terapia." Konferencja
odbyła się w dniach 24 i 25 listopada. Oprócz wykładów skupiających się wokół dylematów:
kryzysów rozwojowych adolescentów, tworzenia się ich tożsamości, zaburzenia
więzi typu borderline, ryzykownych zachowań seksualnych, rozwoju mózgu
dorastających ludzi, uczestnicy zostali zaproszeni również do udziału w
warsztatach tematycznych. Jedna z bardziej interesujących nas kwestii,
dotycząca naszej praktyki zawodowej, mieściła się w temacie "Działania
interdyscyplinarne jako zdolność tworzenia więzi i współpracy specjalistów w
grupie". Współpracujemy bowiem niemal codziennie z instytucjami, służbami,
specjalistami i innymi podmiotami pomocowymi, aby jak najskuteczniej pomagać w
rozwiązywaniu problemów naszych podopiecznych i ich rodzin. Współpraca w
zespole nie jest nam obca, choćby z racji tego, iż regularnie i systematycznie
działamy w grupie pięciu opiekunów-wychowawców, jednak wciąż jesteśmy otwarci
na doskonalenie naszego współdziałania, jak i chętni do kooperacji z innymi
podmiotami pomocowymi.
Sopockie Sympozjum okazało się
okazją do następujących refleksji: wiedzę na temat dzieci i młodzieży wciąż
trzeba zgłębiać, z podopiecznymi stale rozmawiać, zadawać im pytania i
autentycznie angażować się w ich trudne i często bardzo bolesne dorastanie, a
także budować dla nich przestrzeń do wyrażania siebie poprzez zabawę i
działania twórcze.
